خانواده سالاری

 

هنگامی که خدیجه که زنی با شخصیت و معروف به بزرگی بود با پیامبراکرم (ص) ازدواج کردزنان مکه از او قطع رابطه کردند و گفتند:او با جوان تهی دست و یتیمی ازدواج کرده و شخصیت خود را پایین آورده است . این وضع همچنان ادامه یافت تا اینکه خدیجه باردار شد و جنینش کسى جز فاطمه زهرا نبود.

به هنگام وضع حمل به سراغ زنان قریش فرستاد و از آن‏ها خواست که در این ساعات حساس و پردرد و رنج به یارى او بیایند و تنهایش نگذارند، اما او با این پاسخ سرد و درد آلود روبرو شد که:

«تو سخن ما را گوش نکردى، با یتیم ابوطالب که مالى نداشت ازدواج نمودى، ما نیز به کمک تو نخواهیم شتافت»!

خدیجه با ایمان، از این پیام زشت و بى معنى سخت غمگین شد، اما در اعماق دلش نور امیدى درخشید که خدایش او را در اینحال تنها نخواهد گذاشت.

لحظات سخت و بحرانى وضع حمل آغاز شد، او در محیط خانه تنها بود، و زنى که او را کمک کند وجود نداشت، قلب او فشرده‏تر مى‏شد، و امواج خروشان بى مهریهاى مردم روح پاکش را آزار مى‏داد.

ناگهان برقى در افق روحش درخشید، چشم بگشود و چهار زن را نزد خود دید، سخت نگران شد. یکى از آن چهار زن صدا زد:

نترس و غمگین مباش. پرودرگار مهربانت ما را به یارى تو فرستاده است ما خواهران توایم.

من ساره‏ام!

و این یک آسیه همر فرعون است که از دوستان تو در بهشت خواهد بود.

آن دیگر مریم دختر عمران.

و این چهارمى را که مى‏بینى دختر موسى بن عمران، کلثوم است!

ما آمده‏ایم که در این ساعت یار و یاور تو باشیم.

و نزد او ماندند تا فاطمه بانوى اسلام دیده به جهان گشود.

خداوند مژده این مولود پربرکت را در سوره کوثر به پیامبرش داد و فرمود:

انا اعطیناک الکوثر.

فصل لربک وانحر

ان شانئک هو الابتر»:

ما سرچشمه جوشان خیر کثیر را به تو بخشیدیم.

اکنون که چنین است، براى پرودگارت نماز بجاى آور و تکبیر گو!

مسلماً دشمن تو، ابتر است!

 منبع : برترین بانوی اسلام فاطمهء زهرا (س) نوشتهء آیت الله مکارم شیرازی

http://www.balagh.net/persian/pro_ahl/16/02/01.htm